اختلال اضطراب فراگیر (GAD) – چرا دائما نگران و مضطرب هستیم؟

اضطراب کلمه ای است که احساس دلهره، نگرانی، ترس، عصبی بودن، بی قراری یا نگرانی را توصیف می کند. اضطراب اغلب به عنوان یک “سیستم هشدار” عمل می کند. ضربان قلب را سریع کرده و موجب عرق کف دست می شود. این نگرانی ها و اضطراب گاه و بیگاه طبیعی است و با اضطراب دائمی فرق دارد.

اضطراب دائمی که با نام اختلال اضطراب فراگیر (GAD) شناخته می شود، اضطراب مداومی است که به رویداد یا موقعیت خاصی مربوط نمی شود. همچنین می تواند اضطراب و واکنش غیر طبیعی در یک موقعیت باشد. به عنوان مثال، فردی که اختلال اضطراب فراگیر دارد ممکن است دائما نگران چیزی باشد که بعید است اتفاق بیفتد. این نگرانی ها در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند.

زنان بیشتر از مردان به اضطراب دائمی مبتلا هستند. اختلال اضطراب فراگیر معمولا در سنین نوجوانی و اوایل ۲۰ سالگی روی افراد تاثیر می گذارد.

علائم اختلال اضطراب فراگیر کدامند؟

اختلال اضطراب فراگیر معمولا شروع تدریجی دارد، بنابراین ممکن است متوجه شروع و افزایش علائم نشوید. این اختلال ممکن است در طول زمان نوسان یا تغییر کند. اگر دچار اضطراب دائمی هستید، ممکن است بیشتر روزها احساس تنش و نگرانی داشته باشید. علائم دیگر عبارتند از:

• مشکل در به خواب رفتن یا در خواب ماندن (فرد دائما از خواب بیدار می شود)
• تنش و پرش عضلات
• تحریک پذیری
• مشکل در تمرکز
• خستگی
• بی‌قراری یا سرگیجه
• تحریک پذیری
• تنگی نفس
• ضربان قلب سریع
• خشکی دهان
• سرگیجه
• حالت تهوع
• سردرد، درد بدون دلیل واضح

اگر بیشتر اوقات احساس تنش می کنید و برخی یا همه این علائم را دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

بخوانید: آپنه خواب (وقفه تنفسی در خواب) چیست؟ راهکارهای تشخیص و مدیریت آن کدامند؟

چه چیزی باعث اضطراب دائمی می شود؟

فرض کنید آژیر هشدار آتش سوزی روشن شود. شما سراسیمه به دنبال منشاء آتش سوزی می گردید. در عوض، متوجه می شوید که آتشی وجود ندارد و آژیر هشدار به درستی کار نکرده است.

در مورد اختلالات اضطرابی هم همین موضوع صدق می کند. بدن به اشتباه سیستم هشدار را در زمانی که هیچ خطری وجود ندارد فعال می کند. بسیاری از ما در زندگی استرس هایی داریم. اما زنگ هشدار در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر یا اضطراب دائمی، به طور مکرر یا همیشه روشن می‌شوند، حتی اگر نتوانند محرک را شناسایی کنند. این امر ممکن است به دلیل عدم تعادل شیمیایی در بدن باشد. همچنین دیگر عوامی که موجب اضطراب دائمی می شوند عبارتند از:

• یک خاطره ناخودآگاه
• عوارض جانبی دارو
• یک بیماری
• فعالیت بیش از حد غده تیروئید
• افسردگی
• ابتلای افراد خانواده به اختلال اضطراب فراگیر

بخوانید: علائم افسردگی و نشانه های هشدار دهنده‌ی آن کدامند؟

اختلال اضطراب فراگیر چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک از فرد در مورد علائم و سابقه بیماری ها سوال خواهد کرد. همچنین معاینه فیزیکی انجام می دهد تا مطمئن شود یک بیماری باعث علائم نمی شود. اگر پزشک دلیل دیگری برای علائم پیدا نکرد، نسبت به درمان اختلال اضطراب فراگیر اقدام خواهد کرد.

آیا می توان از اضطراب دائمی (اختلال اضطراب فراگیر) پیشگیری یا از آن جلوگیری کرد؟

هیچ دلیل خاصی برای اضطراب دائمی وجود ندارد. این بدان معنی است که اغلب نمی توان از آن جلوگیری یا اجتناب کرد. بهترین کار این است که علائم را در اسرع وقت برطرف کنید. سپس می توانید یک برنامه درمانی را شروع کنید و یک زندگی روزمره عادی داشته باشید.

درمان اضطراب دائمی

افرادی که اضطراب دائمی دارند باید راه های مقابله با اضطراب و نگرانی را بیاموزند. پزشک می تواند به شما در ایجاد یک برنامه و توسعه مهارت های انجام آن کمک کند. این برنامه ممکن است شامل مشاوره، دارو یا هر دو باشد. مشاوره می تواند به شما کمک کند تا دریابید چه چیزی تا این حد موجب تنش شده است. پزشک ممکن است دارویی تجویز کند تا به کاهش احساس اضطراب کمک کند.

بخوانید: اضطراب پاییزی- چرا فصل پاییز موجب افسردگی و اضطراب می شود؟

زندگی با اختلال اضطراب فراگیر

افرادی که اختلال اضطراب فراگیر دارند می توانند از این شرایط بهبود یابند.

بهترین کار این است که در مورد اضطراب خود با پزشک مشورت کنید. در زیر چند نکته برای مقابله با اضطراب آورده شده است:

• نگرانی خود را کنترل کنید. برای نگرانی هایتان زمان و مکانی را انتخاب کنید. هر روز آن را در همان زمان و مکان قرار دهید. ۳۰ دقیقه را به نگرانی های خود و آنچه می توانید در مورد آن ها انجام دهید فکر کنید. در مورد آنچه که «ممکن است» اتفاق بیفتد فکر نکنید. بیشتر روی آنچه واقعا اتفاق میفتد تمرکز کنید. سپس نگرانی را کنار بگذارید و به روز خود ادامه دهید.
• راه‌هایی برای استراحت بیاموزید. این راه ها ممکن است شامل فعالیت‌هایی مانند یوگا یا پیاده‌روی باشد.
• نفس عمیق بکشید. روی یک سطح صاف دراز بکشید. یک دست را روی شکم خود، درست بالای ناف قرار دهید. دست دیگر را روی سینه خود قرار دهید. به آرامی نفس بکشید و سعی کنید شکم خود را کمی بالا بیاورید. نفس خود را برای یک ثانیه نگه دارید سپس رها کنید.
• عضلات خود را شل کنید. با انتخاب یک عضله و سفت نگه داشتن آن برای چند ثانیه شروع کنید. سپس عضله را شل کنید. این کار را با تمام ماهیچه های خود (هربار یک عضله) انجام دهید. سعی کنید با عضلات پا شروع کنید و به سمت بالا حرکت کنید.
• به طور منظم ورزش کنید. افرادی که مضطرب هستند اغلب ورزش را ترک می کنند. اما ورزش می تواند به کاهش احساس اضطراب کمک کند.
• به اندازه کافی بخوابید. خواب به مغز و بدن آرامش می دهد. می تواند حس خوب و خلق و خوی فرد را بهبود بخشد.
• از مصرف الکل و مواد مخدر اجتناب کنید. ممکن است به نظر برسد که الکل یا مواد مخدر شما را آرام می کند. اما در درازمدت، اضطراب را بدتر کرده و مشکلات بیشتری را ایجاد می کنند.
• کافئین را کاهش دهید. کافئین در شکلات، قهوه، نوشابه و چای یافت می شود. کافئین ممکن است احساس اضطراب شما را افزایش دهد زیرا سیستم عصبی را تحریک می کند. همچنین از مصرف قرص های لاغری بدون نسخه و داروهای سرفه و سرماخوردگی که حاوی مواد ضد احتقان هستند خودداری کنید.
• با چیزهایی که در گذشته شما را مضطرب کرده اند مقابله کنید. می توانید برای شروع تنها خود را در حال مقابله با آن چیز خاص تصور کنید.
• با تجویز پزشک دارو مصرف کنید. پزشک ممکن است به شما دارویی بدهد که به کاهش اضطراب کمک کند.

منبع: familydoctor