دلیل لرزش پا چیست؟ چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

لرزش پا می تواند بسیار خفیف یا گاهی بسیار شدید باشد و باعث تنش عضلانی و مشکل در راه رفتن شود. بسیاری از مشکلات، از سندرم پای بی قرار (RLS) گرفته تا شرایط جدی مانند زوال عقل، می تواند دلیل لرزش پای فرد باشد.

تشخیص و یافتن دلیل لرزش پاها تنها بر اساس علائم، امکان پذیر نیست. به همین دلیل، افرادی که دچار لرزش پا می شوند باید با پزشک صحبت کنند.

دلیل لرزش پاها چیست؟

تریمور یا رعشه

تریمور یا رعشه، انقباض غیر ارادی و موزون ماهیچه هاست. بنابراین ممکن است فرد در فواصل قابل پیش بینی احساس رعشه یا لرزش غیرارادی داشته باشد. این لرزش ممکن است تنها چند دقیقه طول بکشد یا به صورت مداوم باشد.

شرایط و مشکلات پزشکی متعددی می توانند باعث رعشه شوند. این مشکلات اغلب مواردی هستند که به سیستم عصبی آسیب می رسانند، از جمله:

• مالتیپل اسکلروزیس یا بیماری ام اس
• سکته
• آسیب تروماتیک مغز
• آسیب های مغزی ناشی از تومورها

نارسایی کبد و کلیه ها نیز می توانند موجب رعشه شوند.

یک نوع لرزش نادر که لرزش ارتوستاتیک اولیه نامیده می شود، به طور خاص بر روی پاها تاثیر می گذارد. افراد مبتلا به لرزش ارتوستاتیک هنگام ایستادن متوجه لرزش ناگهانی می شوند.

لرزش ارتوستاتیک ممکن است از لرزش اساسی یا تریمور که نوعی لرزش ژنتیکی است، متفاوت باشد. برخی از داروها ممکن است به درمان علائم کمک کنند.

سندرم پای بی قرار

RLS یا سندرم پای بی قرارممکن است شبیه رعشه پا به نظر برسد، زیرا افراد مبتلا به RLS به طور غیرقابل کنترلی تمایل به حرکت دادن پاها دارند.

رعشه زمانی رخ می دهد که عضله از کنترل خارج شود اما در RLS فرد به صورت ارادی و برای تسکین درد پاهای خود را حرکت می دهد. این حرکات ارادی پا به دلیل احساس ناراحتی رخ می دهد. برای افراد مبتلا به RLS، حرکت ندادن پاها ممکن است موجب سوزش، سوزن شدن یا درد شوند.

اگرچه علائم سندرم پای بی قرار در هر زمان ممکن است ظاهر شود، اما افراد مبتلا به RLS اغلب علائم را در شب تجربه می کنند.

این بیماری بیشتر در بین زنان باردار، افراد سوء تغذیه و افرادی که به دلیل بیماری هایی مانند دیابت دچار آسیب عصبی شده اند، شایع است. با این وجود، هر کسی می تواند به RLS مبتلا شود.

پزشکان علت سندرم پای بی قرار را به طور کامل نمی دانند، هرچند که محققان معتقدند یک بیماری زمینه ای درمان نشده ممکن است با سندرم پای بی قرار ارتباط داشته باشد. درمان هرگونه بیماری زمینه ای ممکن است به بهبود RLS کمک کند.

دیسکینزی تاخیری

برخی از داروها که به درمان بیماری های گوارشی و سلامت روانی کمک می کنند، می توانند باعث ایجاد سندرم دیسکینزی تاخیری شوند. این اختلال حرکتی غیر ارادی باعث حرکات کنترل نشده در سراسر بدن از جمله صورت و تنه می شود.

به طور خاص، داروهایی که نحوه واکنش بدن به دوپامین (یک انتقال دهنده عصبی که بر حرکت تاثیر می گذارد) را تغییر می دهند، می توانند باعث ایجاد دیسکینزی تاخیری شوند.

داروهای ضد روان پریشی، که اغلب پزشکان برای درمان اسکیزوفرنی تجویز می کنند، و داروهای گوارشی متوکلوپرامید و پروکلرپرازین در این اختلال نقش دارند.

افراد مبتلا به دیسکینزی تاخیری نه تنها لرزش پاها، بلکه انواع دیگری از لرزش و حرکات غیر معمول را نیز تجربه می کنند.

درمان دیسکینزی تاخیری معمولا مستلزم قطع مصرف داروی ایجاد کننده مشکل و احتمالا جایگزین کردن آن با داروی دیگر است.

اضطراب

اضطراب می تواند به طور موقت دلیل لرزش پا باشد، زیرا بدن وارد حالت جنگ یا گریز می شود. لرزش معمولا با از بین رفتن اضطراب از بین می رود. با این حال، برخی از افراد مبتلا به اضطراب مزمن ممکن است دچار لرزش پاها، شوند.

درمان باید بر کاهش اضطراب تمرکز داشته باشد، نه لرزش. زیرا اضطراب علت لرزش است.

تکنیک های حفظ آرامش مانند مدیتیشن، دارو و ورزش ممکن است کمک کننده باشد.

داروهای محرک

داروهای محرک می توانند فعالیت سیستم عصبی را تسریع کنند. این داروها شامل داروهای تجویزی مانند Adderall و Ritalin  و همچنین داروهای غیرقانونی از جمله کوکائین و مت آمفتامین است.

استفاده از این داروها ممکن است باعث رعشه یا لرزش در پاها و دست ها شود. در بیشتر موارد، هنگامی که فرد مصرف دارو را متوقف می کند، علائم ناپدید می شوند.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ نشان داد که مت آمفتامین، کوکائین و اکستازی ممکن است باعث رعشه و لرزش دائمی شوند، به ویژه پس از استفاده طولانی مدت.

درمان با قطع دارو شروع می شود. در صورت ادامه لرزش، پزشک ممکن است دارو یا فیزیوتراپی را توصیه کند.

الکل

سوء مصرف الکل و ترک آن می تواند رفتار مغز و سیستم عصبی را تغییر داده و باعث رعشه شود.

گاهی اوقات، آسیب، دائمی خواهد بود. مانند زمانی که الکل به اعصاب آسیب می رساند. در موارد دیگر، به ویژه هنگامی که فردی در حال ترک الکل است، علائم موقتی هستند.

افرادی که برای مدت طولانی سوء مصرف الکل داشته اند ممکن است با ترک الکل از لرزش رهایی یابند.

نوروپاتی

نوروپاتی نوعی آسیب عصبی است که می تواند باعث احساس سوزن سوزن شدن غیر معمول یا درد در دست و پا شود. گاهی اوقات، نوروپاتی به بازوها یا پاها گسترش می یابد و ممکن است باعث لرزش یا سایر حرکات غیر معمول شود.

دیابت یکی از شایع ترین علل نوروپاتی است، به ویژه در افرادی که قند خون کنترل نشده دارند. برخی از داروها ممکن است کمک کنند. برخی از افراد ممکن است از ماساژ و سایر درمان های مکمل نیز تسکین پیدا کنند.

مهمترین درمان نوروپاتی تشخیص و درمان علت زمینه ای آن است. برای افراد مبتلا به دیابت، نوروپاتی ممکن است نشانه بی نتیجه بودن درمان فعلی آن ها باشد.

زوال عقل

زوال عقل چیزی فراتر از از دست دادن حافظه است. زوال عقل، یک نوع آسیب پیشرونده مغزی است که می تواند تقریبا بر همه جنبه های عملکرد مغز فرد، از جمله حرکت، تاثیر بگذارد.

برخی از افراد مبتلا به زوال عقل دچار رعشه یا لرزش غیرمعمول در پاها یا بازوها می شوند. در برخی موارد، این حرکات ممکن است در واقع یکی از علائم اولیه این بیماری باشد.

در حال حاضر درمانی برای زوال عقل وجود ندارد، اما راهکارهای مدیریتی مانند دارو و کاردرمانی ممکن است به علائم، از جمله لرزش کمک کند. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای بهبود تحرک دارو تجویز کند.

پرکاری تیروئید

تیروئید غده ای است که در متابولیسم، سطح فعالیت و سایر عملکردهای مهم بدن نقش دارد. پرکاری تیروئید زمانی رخ می دهد که تیروئید بیش از حد فعال باشد.

تیروئید بیش از حد فعال شده موجب تسریع برخی از فرایندها در بدن می شود. در بسیاری از موارد، یک بیماری زمینه ای مانند بیماری گریوز باعث پرکاری تیروئید می شود.

افراد مبتلا به پرکاری تیروئید ممکن است دچار اسپاسم عضلانی، لرزش پاها یا بازوها، اضطراب، بیقراری و کاهش وزن بدون دلیل شوند.

برخی از داروها، مانند مسدود کننده های بتا و داروهای ضد تیروئید، ممکن است به علائم کمک کنند.

بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون، بیماری سیستم عصبی است که بر مغز و اعصاب تاثیر می گذارد. این امر باعث لرزش و سایر حرکات کنترل نشده می گردد و معمولا با گذشت زمان بدتر می شود.

بسیاری از متخصصان بر این باورند که بیماری پارکینسون به دلیل عدم وجود نوعی فرستنده در سیستم عصبی، باعث رعشه می شود.

برای برخی از مبتلایان به بیماری پارکینسون، لرزش، اولین نشانه بیماری است.

در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد و این بیماری با گذشت زمان بدتر می شود. با این حال، داروها می توانند پیشرفت بیماری را کند کرده و تا حدی تحرک را بازیابی کنند.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

در بیشتر موارد، لرزش پا نتیجه یک بیماری جدی نیست. در عوض لرزش پا ممکن است به دلایل دیگر مانند ترک کافئین باشد.

با این حال، اگر دلیل لرزش واضح نباشد، یا اگر لرزش بدتر شود، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

در صورت مشاهده علائم دیگری از جمله موارد زیر، مراجعه به پزشک بسیار مهم است.

• تغییر در حافظه یا خلق و خو
• حرکات کنترل نشده
• مشکلات حرکتی
• اضطراب یا بی قراری
• مشکل خواب
• زخم در پا یا دست یا سایر علائم دیابت کنترل نشده

کلام آخر

لرزش پاها ممکن است ناخوشایند باشد و باعث نگرانی فرد شود. در بسیاری از موارد، لرزش پا، نشان دهنده یک بیماری جدی نیست. با این حال، لرزش پا در صورت همراه بودن با علائم دیگر، می تواند نشانه ای از یک بیماری بسیار جدی باشد. این بیماری ها شامل بیماری پارکینسون، نوروپاتی و اضطراب است.

اگرچه لرزش پاها یک موقعیت اورژانسی نیست، اما تاخیر در درمان باعث بدتر شدن مشکل می شود.

منبع: medicalnewstoday