بهترین درمان برای اگزما چیست؟ راهنمای جامع
اگزما و یا درماتیت آتوپیک، بیماری است که پوست را قرمز و خارش دار می کند. این بیماری در کودکان بسیار شایع است اما در هر سنی ممکن است رخ دهد. اگزما طولانی مدت (مزمن) است و به طور دوره ای شعله ور می شود و ممکن است با آسم یا تب یونجه نیز همراه باشد.
هیچ درمانی برای اگزما وجود ندارد. بهترین درمان برای اگزما، اقدامات مراقبتی است که می تواند خارش را تسکین دهد و از شیوع اگزمای جدید جلوگیری کند. به عنوان مثال، اجتناب از صابون های خشن، مرطوب کردن پوست به طور مرتب و استفاده از کرم ها یا پمادهای دارویی می توانند به تسکین اگزما کمک کنند.
علائم اگزما
علائم و نشانه های اگزما از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است و شامل موارد زیر می باشد:
- پوست خشک
- خارش شدید به خصوص در شب
- لکه های قرمز تا خاکستری مایل به قهوه ای، به خصوص روی دست ها، پاها، مچ پا، مچ دست، گردن، بالای سینه، پلک ها، داخل خم آرنج و زانوها. همچنین این لکه ها در نوزادان، در صورت و پوست سر دیده می شود
- وجود برجستگی های کوچکی که ممکن است هنگام خاراندن، مایعی از آن نشت کرده و پوسته پوسته شود
- داشتن پوستی ضخیم، ترک خورده و پوسته پوسته شده
- داشتن پوستی حساس و متورم بر اثر خاراندن
اگزما اغلب قبل از ۵ سالگی شروع می شود و ممکن است تا دوره بلوغ و بزرگسالی ادامه یابد. برای برخی از افراد، به صورت دوره ای شعله ور می شود و سپس برای مدتی، حتی برای چندین سال، بهبود می یابد.
تشخیص اگزما
برای شناسایی درماتیت آتوپیک یا اگزما نیازی به تست آزمایشگاهی نیست. پزشک احتمالا با معاینه پوست و بررسی سابقه پزشکی فرد، اگزما را تشخیص می دهد. پزشک همچنین ممکن است از تست پوستی پَچ یا آزمایشات دیگر برای رد سایر بیماری های پوستی یا شناسایی بیماری های همراه با اگزما استفاده کند.
اگر مشکوک هستید که غذای خاصی باعث بثورات پوستی شما و یا فرزندتان شده است، درمورد آلرژی غذایی با پزشک صحبت کنید.
عوامل خطر
عامل اصلی ابتلا به اگزما، داشتن سابقه خانوادگی و یا تجربه قبلی اگزما، آلرژی، تب یونجه یا آسم است.
عوارض اگزما
عوارض اگزما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آسم و تب یونجه: اگزما گاهی اوقات قبل از آسم و تب یونجه بروز می کند. بیش از نیمی از کودکان خردسال مبتلا به اگزما، از ۱۳ سالگی به آسم و تب یونجه مبتلا می شوند.
- خارش مزمن و پوست زبر: یک بیماری پوستی به نام نورودرماتیت (lichen simplexronicus) با یک تکه خارش دار روی پوست شروع می شود. خاراندن ناحیه خارش دار، موجب بدتر شدن خارش می شود. این وضعیت می تواند باعث تغییر رنگ، ضخیم و چرمی شدن پوست آسیب دیده شود.
- عفونت های پوستی: خاراندن مکرر که باعث شکستگی پوست می شود، می تواند موجب ایجاد زخم و ترک پوست گردد. این موارد، خطر ابتلا به باکتری ها و ویروس ها از جمله ویروس هرپس سیمپلکس را افزایش می دهند.
- درماتیت تحریک کننده دست: این امر خصوصا در افرادی که شغلشان مستلزم قرار گرفتن در معرض صابون های خشن، شوینده ها و ضد عفونی کننده ها است، تاثیر می گذارد.
- درماتیت تماسی آلرژیک: این وضعیت در افراد مبتلا به اگزما شایع است.
- مشکلات خواب: چرخه خارش و خاراندن پوست، می تواند باعث کیفیت پایین خواب شود.
درمان اگزما
درماتیت آتوپیک یا اگزما می تواند مقاوم باشد و کنترل آن، ماه ها یا سال ها طول بکشد. حتی اگر درمان موفقیت آمیز باشد، علائم و نشانه ها ممکن است مجددا بازگرند (شعله ور شدن).
تشخیص زودهنگام، در یافتن بهترین درمان اگزما بسیار موثر است. اگر استفاده از مرطوب کننده ها و مراقبت های فردی منظم به شما کمک نکند، پزشک ممکن است یک یا چند روش درمانی زیر را پیشنهاد کند:
داروها
- کرم هایی که خارش را کنترل و به ترمیم پوست کمک می کنند: پزشک ممکن است یک کرم یا پماد کورتیکواستروئید تجویز کند. بعد از مرطوب کردن پوست، کرم یا پماد را طبق دستور استفاده کنید. استفاده بیش از حد از این داروها ممکن است عوارضی از جمله نازک شدن پوست ایجاد کند.
کرم های دیگر حاوی داروهایی به نام بازدارنده های کلسینورین مانند تاکرولیموس (پروتوپیک) و پیمکرولیموس (اِلیدل)، بر سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارند. این داروها برای کمک به کنترل واکنش پوستی افراد بالای ۲ سال استفاده می شوند. بعد از مرطوب کردن پوست، آن را طبق دستور استفاده کنید. هنگام استفاده از این محصولات از قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید خودداری کنید.
این داروها بسته بندی سیاه دارند و روی جعبه دارو در مورد خطر احتمالی سرطان هشدار داده شده است. اما آکادمی آلرژی، آسم و ایمونولوژی آمریکا به این نتیجه رسیده است که نسبت خطر به سود داروی موضعی پیمکرولیموس و تاکرولیموس، مانند بسیاری دیگر از درمان های معمول اگزمایِ مقاوم است و داده ها خطر و هشدار روی جعبه این داروها را رد می کنند.
- داروهایی برای مبارزه با عفونت: اگر پوست شما دارای عفونت باکتریایی، زخم باز یا ترک باشد، ممکن است پزشک کرم آنتی بیوتیکی تجویز و همچنین ممکن است مصرف آنتی بیوتیک خوراکی را برای مدتی کوتاه برای درمان عفونت توصیه کند.
- داروهای خوراکی که التهاب را کنترل می کنند: در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون را تجویز کند. این داروها موثر هستند اما به دلیل عوارض جانبی جدی احتمالی، نمی توانند در طولانی مدت استفاده شوند.
- گزینه جدیدتر برای اگزمای شدید: سازمان غذا و دارو (FDA) اخیرا یک داروی بیولوژیکی جدید (آنتی بادی مونوکلونال) به نام دوپیلومب و با نام تجاری دوپیکسنت را تایید کرده است. این دارو برای درمان افراد مبتلا به بیماری های شدید که به سایر گزینه های درمانی پاسخ خوبی نمی دهند، استفاده می شود. از آنجا که دوپیلومب یک داروی جدید است، میزان تاثیرگذاری آن هنوز به طور کامل مشخص نیست. اما مطالعات نشان داده اند که اگر این دارو طبق دستورالعمل استفاده شود، ایمن است. دوپیلومب جزء داروهای بسیار گران محسوب می شود.
روش های درمانی اگزما
- پانسمان مرطوب: یک درمان موثر و فشرده برای اگزمای شدید، شامل بستن ناحیه آسیب دیده با کورتیکواستروئیدهای موضعی و بانداژهای مرطوب است. گاهی اوقات این کار در بیمارستان برای افرادی که ضایعات گسترده ای دارند انجام می شود. از آنجا که روش سختی است به تجربه و تخصص یک پرستار نیاز دارد.
- نور درمانی: این روش درمانی برای افرادی استفاده می شود که یا با درمان های موضعی بهتر نمی شوند یا پس از درمان، بیماری سریعا دوباره شعله ور می شود. ساده ترین روش نور درمانی (فوتو درمانی) شامل قرار گرفتن پوست در معرض مقدار کنترل شده نور طبیعی خورشید است. در اشکال دیگر نور درمانی، از نور ماورا بنفش مصنوعیA (UVA) و باند باریک ماورا بنفشB (UVB) همراه با داروها و یا به تنهایی استفاده می شود.
نور درمانی طولانی مدت اگرچه موثرتر است، اما اثرات منفی نیز دارد، از جمله پیری زودرس پوست و افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست. به همین دلایل، نور درمانی یا فوتو درمانی در کودکان کم سن، کمتر مورد استفاده قرار می گیرد و برای نوزادان توصیه نمی شود. با پزشک خود در مورد جوانب مثبت و منفی نور درمانی صحبت کنید.
- مشاوره: صحبت با یک درمانگر یا مشاور ممکن است به افرادی که از بیماری پوستی خود خجالت زده یا ناامید شده اند، کمک کند.
- حفظ آرامش، اصلاح رفتار و بازخورد زیستی: این کارها ممکن است به طور معمول به افراد در ترک عادت خاراندن اگزما کمک کنند.
اگزمای نوزادان
درمان اگزما در نوزادان (اگزمای کودکان) شامل موارد زیر است:
- شناسایی و جلوگیری از تحریک کننده های پوست
- پرهیز از دمای شدید
- چرب کردن پوست کودک با روغن بدن، کرم ها یا پمادها
اگر این اقدامات، بثورات را بهبود نمی بخشد یا بثورات، عفونی به نظر می رسند، به پزشک اطفال مراجعه کنید. کودک شما ممکن است برای کنترل بثورات یا درمان عفونت به دارو نیاز داشته باشد. پزشک همچنین ممکن است یک داروی آنتی هیستامین خوراکی برای کاهش خارش و ایجاد خواب آلودگی توصیه کند، که می تواند برای خارش و ناراحتی در شب مفید باشد.
سبک زندگی و درمان های خانگی
درمان های خانگی برای اگزما می توانند ساده یا پیچیده باشند. آسانترین، موثرترین و بهترین درمان برای اگزما، ایجاد تغییراتی در زندگی جهت جلوگیری یا حذف هرگونه عامل ایجاد کننده واکنش آلرژیک است. اما انتظار پاسخ سریع را نداشته باشید. کنترل اگزما آسان تر از درمان آن است.
در ادامه به برخی از بهترین درمان ها برای اگزما، جهت کاهش تحریکات اشاره شده است. بهترین درمان برای اگزما، کمک به کاهش خارش و تسکین پوست ملتهب، و اقدامات مراقبت از خود می باشد، از جمله:
- حداقل دو بار در روز پوست خود را مرطوب کنید. محصول یا ترکیبی از محصولات مناسب خود را پیدا کنید. روغن بدن، کرم، پماد یا اسپری را امتحان کنید. دو بار در روز، پوست کودک را با یک پماد قبل از خواب و یک کرم قبل از رفتن به مدرسه چرب کنید. پمادها، چربتر هستند و هنگام استفاده، کمتر موجب سوزش پوست می شوند.
- کرم ضد خارش را به ناحیه آسیب دیده بمالید. یک کرم هیدروکورتیزون بدون نیاز به نسخه پزشک حاوی حداقل ۱ درصد هیدروکورتیزون، می تواند به طور موقت خارش را تسکین دهد. این دارو را بیش از دو بار در روز روی ناحیه آسیب دیده قرار ندهید. استفاده از مرطوب کننده به نفوذ بهتر کرم دارویی به پوست کمک می کند. پس از بهبود واکنش، ممکن است برای جلوگیری از شعله ور شدن اگزما از این نوع کرم استفاده کنید.
- از داروی ضد حساسیت یا ضد خارش خوراکی استفاده کنید. گزینه ها شامل داروهای ضد آلرژی بدون نسخه (آنتی هیستامین) مانند ستیریزین (Zyrtec) یا فکسوفنادین (Allegra) هستند. همچنین، در صورت خارش شدید، دیفن هیدرامین (بنادریل) ممکن است مفید باشد اما توجه داشته باشید که مصرف آن باعث خواب آلودگی می شود، بنابراین بهتر است در هنگام خوابیدن از آن استفاده کنید.
- پوست را خارش ندهید. به جای خاراندن پوست، روی پوست فشار دهید. اگر نمی توانید از خارش آن جلوگیری کنید، ناحیه خارش را بپوشانید. برای کودکان، ممکن است کوتاه کردن ناخن ها و پوشیدن دستکش در شب کمک کند.
- پوشاندن ناحیه آسیب دیده با بانداژ به محافظت از پوست و جلوگیری از خاراندن کمک می کند.
- درون وان یا یک لگن جوش شیرین، بلغور جو دوسر نپخته یا بلغور جو دوسر کلوئیدی بپاشید یا جو دوسر ریز آسیاب شده مخصوص وان (Aveeno) بریزید. محل اگزما را ۱۰ تا ۱۵ دقیقه خیس و سپس خشک کنید. در حالی که پوست هنوز مرطوب است مرطوب کننده بزنید.
- صابون های ملایم و بدون رنگ و عطر انتخاب کنید. از صابونی که بدون چربی و غیر آلکالین است، استفاده و حتما آن را به طور کامل آبکشی کنید.
- از مرطوب کننده استفاده کنید. هوای گرم و خشک در محیط داخل می تواند پوست را حساس و خارش و پوسته پوسته شدن را بدتر کند. یک دستگاه بخور یا یک کاسه آب روی بخاری، رطوبت را به هوای داخل خانه اضافه می کند.
- مواد شوینده یا نرم کننده پارچه را عوض کنید. مواد شوینده مایع، ممکن است کمتر از پودرها یا قرص ها تحریک کنده باشند. هنگام شستشو، تنظیمات ماشین لباسشویی را بر روی آبکشی بیشتر قرار دهید تا مواد شوینده اضافی کاملا آبکشی شوند.
- روی محل خارش، کمپرس خنک بگذارید. نگه داشتن یک پارچه تمیز و مرطوب در برابر پوست می تواند خارش را تسکین دهد.
- برای جلوگیری از خشکی پوست، دوش یا حمام ولرم را بیشتر از ۱۰ یا ۱۵ دقیقه طول ندهید. پوست را با دقت خشک کنید و به جای کشیدن حوله روی پوست، با حرکات ضربه ای آهسته پوست را خشک کنید و لوسیون مرطوب کننده را روی پوست خود بمالید.
- لباس های خنک و با بافت نرم بپوشید. با اجتناب از لباس های خشن، تنگ یا خارش آور، تحریک را کاهش دهید. همچنین برای جلوگیری از تعریق زیاد در هوای گرم یا هنگام ورزش، لباس مناسب بپوشید.
- استرس و اضطراب را درمان کنید. استرس و سایر اختلالات عاطفی می توانند ورم پوستی آتوپیک را بدتر کنند. پذیرفتن این اختلالات و تلاش برای بهبود سلامت عاطفی، می تواند به شما کمک کند.
- یک محلول ملایم سفید کننده و آب، ممکن است التهاب و خارش را کاهش دهد. این ترکیب همچنین باعث از بین رفتن باکتری هایی می شود که در هنگام اگزما موجب عفونت های پوستی می شوند. نصف فنجان سفید کننده خانگی را به وان پر آب اضافه کنید، محل خارش را ۱۰ دقیقه خیس کنید و سپس پوست را بشویید. قبل از امتحان این روش حتما با پزشک خود مشورت کنید زیرا کلر می تواند برای برخی از افراد مشکل ایجاد کند.
- در آب وان حمام یا یک لگن مقدار بین ۱-۲ فنجان سرکه سیب اضافه کنید.
- روزی یک یا دو بار روغن نارگیل را روی پوست مرطوب بمالید. این کار ممکن است با باکتری هایی که می توانند موجب عفونت های پوستی شوند مبارزه کند. برچسب روی روغن نارگیل را بررسی کنید تا مطمئن شوید روغن بکر است.
- روغن آفتابگردان را دو بار در روز روی اگزما بمالید. این کار به حفظ رطوبت پوست کمک می کند و التهاب را تسکین می دهد. اگر به دانه های آفتابگردان حساسیت دارید از آن استفاده نکنید.
- درمورد مصرف ویتامین ها یا مکمل ها از پزشک خود سوال کنید. برخی از افراد مبتلا به اگزما از مواد، ویتامین و مکمل هایی مانند ویتامین D، روغن ماهی، روی، سلنیوم، پروبیوتیک ها و پریبیوتیک ها، زردچوبه و سی بی دی استفاده می کنند تا احساس بهتری داشته باشند.
- از پارچه های پشمی، موهر و سایر الیاف تحریک کننده اجتناب کنید. پارچه کتان، پنبه و ابریشم گزینه های بهتری هستند. ممکن است انتخاب پارچه های ارگانیک در رنگ های روشن به تسکین اگزما کمک کنند.
- در هنگام عود اگزما ورزش های شدید را محدود کنید. هر چیزی که باعث تعریق شود می تواند بثورات را تحریک کند.
- استرس جسمی و روحی را مدیریت کنید. یک رژیم غذایی متعادل، فعالیت سبک و خواب زیاد به سلامت شما کمک کرده و از عود اگزما جلوگیری می کند.
- ماساژ بگیرید. ماساژ یک روش برای تسکین استرس است. به دنبال ماساژ_درمانگری باشید که تجربه کار با افراد مبتلا به اگزما یا بیماری های پوستی مشابه را داشته است. مطمئن باشید که این افراد از روغن ها یا لوسیون هایی استفاده می کنند که پوست شما را تحریک نمی کند.
- از طب فشاری استفاده کنید. این طب، شبیه طب سوزنی است اما به جای سوزن از فشار در نقاط خاصی از بدن استفاده می کند. برخی تحقیقات نشان می دهند که طب فشاری می تواند به علائم اگزما کمک کند.
کلام آخر
هیچ درمانی برای اگزما وجود ندارد، اما افراد اغلب می توانند علائم خود را با درمان های خانگی، از جمله ژل ها و روغن های طبیعی، حمام های دارویی و تغییرات رژیم غذایی مدیریت کنند.
اگر اگزما، شدید است یا به درمان های خانگی پاسخ نمی دهد و اگر روی پوست کودک یا نوزاد بثورات جدیدی ظاهر شد، سریعا به یک پزشک مراجعه کنید.
پزشک ممکن است کرم های استروئیدی یا داروهای دیگری را برای درمان التهاب تجویز کند.
منابع
mayoclinic, webmd
