درمان سندرم تونل کارپال – چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

سندرم تونل کارپال، یک بیماری نسبتا شایع است که دست و مچ را تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجاییکه این بیماری می توانند فعالیت های روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهد، افراد به دنبال راه هایی برای درمان سندرم تونل کارپال می باشند.

این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که عصب میانی، که از ساعد تا دست از طریق فضای باریکی به نام تونل کارپال می‌گذرد، فشرده شود.

علائم آن شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و درد است که معمولا در انگشت شست و سه انگشت اول دست احساس می شود.

۹ تاندون که سه انگشت اول و شست را خم می کنند نیز از طریق تونل کارپ عبور می کنند. هر چیزی که تونل کارپال را کوچکتر کند و عصب میانی را تحت فشار قرار دهد می تواند منجر به سندرم تونل کارپال شود.

بخوانید: بی حسی و گزگز دست ها هنگام خواب

علائم سندرم تونل کارپال کدامند؟

علائم سندرم تونل کارپال معمولا به تدریج شروع می شوند و عبارتند از:

• سوزن سوزن شدن یا بی حسی: ممکن است متوجه بی حسی و گزگز در انگشتان یا دست خود شوید. معمولا انگشت شست و اشاره، وسط یا حلقه تحت تاثیر قرار می گیرند، اما انگشت کوچک تحت تاثیر قرار نمی گیرد. ممکن است در این انگشتان احساسی مانند شوک الکتریکی داشته باشید. این احساس ممکن است از مچ دست به سمت بازوحرکت کند. این علائم اغلب هنگام در دست گرفتن فرمان، تلفن یا کتاب رخ می دهد یا ممکن است فرد را از خواب بیدار کند. بسیاری از افراد برای کاهش علائم خود دست های خود را تکان می دهند.

• ضعف: ممکن است دچار ضعف در دست شوید و اجسام را رها کنید. این امر ممکن است به دلیل بی حسی دست یا ضعف عضلات فشرده شده‌ی انگشت شست باشد که توسط عصب میانی نیز کنترل می شود.

چه افرادی در معرض ابتلا به سندرم تونل کارپال قرار دارند؟

تعدادی از عوامل با سندرم تونل کارپال مرتبط هستند. اگرچه این عوامل ممکن است مستقیما باعث این بیماری نشوند، اما خطر تحریک یا آسیب به عصب میانی را افزایش می دهند.

• آناتومی: شکستگی یا دررفتگی مچ دست، یا آرتریت که موجب تغییر شکل استخوان‌های کوچک مچ دست می شوند، می‌تواند فضای داخل تونل کارپال را تغییر دهد و بر عصب میانی فشار وارد کند.

افرادی که تونل کارپال کوچکتری دارند ممکن است بیشتر به این سندرم مبتلا شوند.

• جنسیت: سندرم تونل کارپال به طور کلی در زنان شایع تر است. زیرا ناحیه تونل کارپال در زنان نسبتا کوچکتر از مردان است.
• آسیب به اعصاب: برخی از بیماری‌های مزمن، مانند دیابت، خطر آسیب عصبی، از جمله آسیب به عصب میانی را افزایش می‌دهند.
• بیماری های التهابی: آرتریت روماتوئید و سایر بیماری های التهابی می توانند پوشش اطراف تاندون های مچ دست را تحت تاثیر قرار دهند و به عصب میانی فشار وارد کنند.
• داروها: برخی از مطالعات ارتباط بین سندرم تونل کارپال و استفاده از آناستروزول (آریمیدکس)، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می شود را نشان می دهد.
• چاقی: چاقی یک عامل خطر برای سندرم تونل کارپال است.
• تغییر مایعات بدن: احتباس مایع ممکن است فشار داخل تونل کارپال را افزایش دهد و عصب میانی را تحریک کند. این امر در دوران بارداری و یائسگی رایج است. سندرم تونل کارپال مرتبط با بارداری، عموما پس از بارداری به خودی خود بهبود می یابد.
• سایر شرایط و بیماری ها: برخی شرایط مانند یائسگی، اختلالات تیروئید، نارسایی کلیه و ورم غدد لنفاوی، ممکن است شانس ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهند.
• محیط کار: کار با ابزارهای ارتعاشی یا روی خط مونتاژی که به خم شدن طولانی یا مکرر مچ دست نیاز دارد ممکن است فشار مضری بر عصب میانی ایجاد کند یا آسیب عصبی موجود را بدتر کند، به‌ویژه اگر کار در محیط سرد انجام شود.

با این حال، شواهد علمی متناقض است و این عوامل به عنوان علل مستقیم سندرم تونل کارپال اثبات نشده اند.

چندین مطالعه بررسی کرده اند که آیا ارتباطی بین استفاده از کامپیوتر و سندرم تونل کارپال وجود دارد یا خیر. برخی از شواهد نشان می دهد که استفاده از ماوس (نه استفاده از صفحه کلید)، ممکن است موجب این بیماری باشد. اگرچه ممکن است کار زیاد با کامپیوتر شکل متفاوتی از درد دست ایجاد کند، با این حال، شواهد کافی برای حمایت از استفاده گسترده از کامپیوتر به عنوان یک عامل خطر برای سندرم تونل کارپال وجود ندارد.

درمان های خانگی برای تسکین تونل کارپال

در حالی که سندرم تونل کارپال می تواند ناراحت کننده یا دردناک باشد، می توان آن را در خانه درمان کرد. اولین قدم این است که فعالیتی را که باعث فشرده شدن عصب می شود متوقف کنید. زمانی که علائم بهبود یافت، می توانید فعالیت خود را از سر بگیرید.

در اینجا پنج راه برای درمان سندرم تونل کارپال در خانه آورده شده است.

درمان سندرم تونل کارپال: گذاشتن یخ

به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه روی مچ دست یخ بگذارید یا یک یا دو بار در ساعت در حمام یخ قرار دهید. سرما باید به کاهش درد، حداقل به طور موقت، کمک کند. سرما همچنین موجب تسکین تورم تاندون های آسیب دیده می شود.

درمان سندرم تونل کارپال: بستن آتل مچ دست

بستن آتل مچ دست در شب کمک کند تا در هنگام خواب مچ دست خود را خم یا بیش از حد کشیده نکنید.

درمان سندرم تونل کارپال: تکان دادن آرام مچ دست

با تکان دادن آرام دست و مچ یا آویزان کردن دست روی لبه تخت، درد شبانه را تسکین دهید. این کار می تواند فشار روی عصب میانه را کاهش دهد.

درمان سندرم تونل کارپال: مصرف مسکن ها

برای تسکین درد، از یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن استفاده کنید. این مسکن ها را با غذا و پس از مشورت با پزشک مصرف کنید تا مطمئن شوید هیچ تداخلی با سایر داروهایی که ممکن است مصرف کنید، ندارد.

درمان سندرم تونل کارپال: تسکین درد با آب گرم

دست خود را در آب گرم با دمای بین۳۳ درجه سانتیگراد و ۳۷ درجه سانتیگراد فرو کنید و به آرامی دست و مچ را حرکت دهید یا خم کنید. این کار را سه تا چهار بار در روز انجام دهید.

درمان سندرم تونل کارپال: تغییرات ارگونومیک مربوط به محیط کار

اگر زیاد پشت میز می نشینید و تایپ می کنید، می توانید تغییراتی را در محیط کار خود امتحان کنید، از جمله:

• تنظیم ارتفاع صندلی
• تغییر موقعیت کیبرد (صفحه کلید)
• تغییر وضعیت دست و مچ دست

این تغییرات می تواند به کاهش فشار از روی عصب میانی و تاندون ها کمک کرده و درد را حداقل به طور موقت تسکین دهد.

درمان سندرم تونل کارپال: تزریق کورتیزون

تزریق کورتیکواستروئیدها (نوعی داروی ضد التهاب) می تواند درد را برای مبتلایان به سندرم تونل کارپال تسکین دهد. درست مانند سایر درمان‌ها، تزریق کورتیزون، التهاب تاندون‌های اطراف عصب میانی و درد را کاهش می‌دهد.

چه زمان باید به جراحی فکر کرد؟

اگر درمان‌های خانگی ظرف یک یا دو هفته درد را کاهش نداد، بهتر است به یک پزشک ارتوپد که در درمان استخوان‌ها، مفاصل و ماهیچه‌ها تخصص دارد، مراجعه کنید.

در صورت آسیب شدید به عصب میانی یا برای جلوگیری از از دست دادن دائمی حس یا عملکرد مچ دست، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند.

جراحی، اندازه‌ی تونل کارپل را افزایش می دهد و فشار را از روی عصب میانی و تاندون های برمیدارد. با گذشت زمان، جراحی ممکن است بهترین راه برای تسکین دائمی باشد.

منبع: clevelandclinic