به نظر می رسد که پشه های حامل ویروس آنسفالیت اسب شرقی (EEEV)، که گاها به اختصار EEE نامیده می شود، در حال جابجایی به شمال هستند و عفونت کشنده را به مناطقی منتقل می كنند كه قبلا وجود آن ها در آن جا ناشناخته بوده است.
تغییرات آب و هوایی، که مدت هاست موجب مشکلاتی مانند تحت تاثیر قرار دادن الگوهای مهاجر در حیوانات و ذوب شدن یخچال های طبیعی شده، می تواند ویروس های جدیدی که ما آماده درمان و مقابله با آن ها نیستیم را آزاد کند و حتی اندازه حیوانات را تغییر دهد.
در سال ۲۰۱۹ شیوع EEEV در ایالات متحده دیده شد که ۳۶ نفر را تحت تاثیر قرار داد. ممکن است این تعداد زیاد به نظر نرسد، اما EEEV بسیار نادر است و درگیر شدن ۳۶ مورد تایید شده در یک سال، یک مقدار نگران کننده است. از آنجایی که هیچ درمانی برای EEEV وجود ندارد، شرایط وخیم تر می شود.
EEEV از طریق نیش پشه به انسان منتقل می شود. این بیماری از شخصی به شخص دیگر، از حیوان به انسان یا انسان به حیوان سرایت نمی کند. ویروس EEEV می تواند موجب آنسفالیت (تورم مغز) شده که می تواند کشنده باشد. CDC می گوید در مواردی که EEEV کشنده نباشد، می تواند موجب مشکلات عصبی در فرد شود. این اشکال و نقض در عملکرد مغز می تواند خفیف تا شدید باشد.
علائم EEEV شامل تب، لرز، ورم مفاصل و میالژی (درد عضلانی) می باشد. CDC اضافه می کند: “اگر درگیری سیستم عصبی مرکزی وجود نداشته باشد، بیمار بطور کامل بهبود می یابد.”
ویروس EEEV علاوه بر اینکه کشنده است و باعث ایجاد مشکلات عصبی در انسان می شود، برای سلامتی اسب ها نیز خطرناک است. به گزارش دانشگاه تنسی دانشکده دامپزشکی “EEEV بیشتر در اسب ها در جنوب شرقی ایالات متحده دیده می شود.”
EEEV در آمریکا موضوع جدیدی نیست. در مقاله ای در سال ۲۰۱۳ که در مجله پزشکی نیو انگلند منتشر شد، حشره شناس تئودور آندوداریس و یکی از همکارانش می گویند:
“از زمان کشف ویروس EEE در دهه ۱۹۳۰، موارد ابتلای انسان به صورت پراکنده و در مناطقی از جنوب شمال نیو انگلند محدود بوده است تا اینکه در سال ۲۰۰۵ شیوع بیماری در نیوهمپشایر رخ داد. طی یک دهه گذشته، ما شاهد فعالیت مجدد و پایدار ویروس EEE در کانون های دیرینه این ویروس در شمال شرقی ایالات متحده و گسترش آن به سمت شمال (که ویروس در آن از لحاظ تاریخی نادر یا قبلا ناشناخته بوده است)، از جمله شمال نیو انگلند و شرق کانادا بوده ایم.”
علاوه بر این، نویسندگان این مقاله معتقدند که انتقال ویروس بسیار وابسته به فصل و شرایط آب و هوایی است، و مطلوب ترین آن، زیستگاه های باتلاق جنگلی است که پشه ها در آن رشد می کنند.
با ملایم شدن سرمای زمستان و گرم تر شدن تابستان ها، هوا به طور مداوم در حال تغییر به نفع زاد و ولد و گسترش پشه های حامل بیماری می باشد.
ملایم شدن سرمای زمستان به نوبه خود ممکن است موجب بقای بیش از حد پشه شده و به آن ها اجازه دهد سیر و حرکت خود را به سمت شمال گسترش دهند. تابستان های گرمتر، موجب طولانی شدن زمان زاد و ولد پشه ها، افزایش تعداد دفعات تغذیه از خون و میزان تکثیر ویروس در پشه ها می شود.
اگر تغییرات آب و هوا با همین مسیر فعلی ادامه یابد، ممکن است در دهه های آینده با ویروس هایی روبرو شویم که با درمان آن ها آشنایی نداریم.
نوشته های مرتبط:
چرا خارش نیش پشه برای مدت طولانی باقی می ماند
نیش پشه و راهنمای جامع درمان و پیشگیری از آن
آیا پشه ها می توانند ویروس هایی مانند ویروس کرونا را منتقل کنند؟
منبع
