چرا اروپایی های قرن هفدهم و هجدهم علاقه ای به حمام کردن نداشتند
به گفته مردم بومی آمریکا، هنگامی که اروپایی ها برای اولین بار در اوایل قرن هفدهم به آمریکا رسیدند بوی بسیار بدی می دادند. برخلاف بومیان آمریکا، مردم اروپایی مرتبا حمام نمی کردند. یکی از بازماندگان قبیله Patuxet به نام Tisquantum حتی تلاش کرد تا آن ها را متقاعد کند خود را بشویند اما در این امر موفق نشد.
به گفته یک پروفسور تاریخ از دانشگاه بریتیش کلمبیا، حمام گرفتن به گونه ای که ما امروزه می شناسیم در بین اروپایی های قرن هفدهم (تا اواسط قرن هجدهم) متداول نبود.
این سبک زدگی در بین تمام اقشار جامعه وجود داشت. گفته می شود لوئی چهاردهم، یکی از پادشاهان فرانسه در قرن هفدهم، تنها سه بار در طول عمر خود به حمام رفت و آن هم تجویز یک دکتر برای درمان تشنج بود. ممکن بود مردم فقیر و ثروتمند روزانه و یا هر هفته دست و صورت خود بشویند اما هیچ کدام از مردم اروپای غربی تمام بدن خود را به صورت منظم نمی شستند. برخی احتمالا حتی فکر می کردند فرو بردن تمام بدن در آب می تواند مضر هم باشد و کندن تمام لباس برای شست و شو امری بی شرمانه تلقی می شد.
در دنیای غرب در قرن هفدهم امر تمیز کردن صرفا با استفاده از آب همراه نبود.
اگرچه در کلونی ها حمام وجود داشت، اما از آن، آنگونه که ما در دنیای مدرن تصور می کنیم استفاده نمی شد. حمام ها بیشتر مکان درمانی و یا محلی برای استراحت ثروتمندان بودند. برای مثال در قرن هفدهم حاکم سلطنتی کلونی ویرجینیا از حمام خود برای خنک شدن در روز های بسیار گرم استفاده می کرد.
پاکی و تمیزی در تفکر مردم اروپایی قرن هفدهم با تمیزی لباس های زیرشان سنجیده می شد. مردم با تعویض لباس زیر سفیدشان، خود را تمیز می کردند. هرچه لباس زیر شخص سفیدتر بود، آن شخص از دید مردم تمیزتر یه نظر می رسید.
مردم تصور می کردند این لباس های زیر از جنس کتان، آن ها را از کثیفی حفظ می کند و حتی آلودگی های بدن و عرق را به خود جذب می کند.
نوشته مرتبط: ۱۲ اختراع بومیان آمریکا که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند
این لباس های زیر به گونه ای توسط اروپایی ها پوشیده می شدند تا بخشی از آن از یقه لباس مشخص باشد و سایرین ببینند که آن فرد چه شخصیت تمیز، مرتب و جنتلمنی است.
از طرف دیگر مردم بومی آمریکا اولیت های دیگری در امر تمیز کردن داشتند. اکثر بومیان آمریکا در رودخانه ها و جوی ها حمام می کردند.
دندان های اکثر بومیان آمریکا نیز از اروپایی ها وضعیت بهتری داشت. بومیان آمریکا دندان های خود را به روش های مختلفی تمیز می کردند مانند جویدن چوب، جویدن گیاهان تازه مانند نعناع برای خوشبو کردن دهان و مالیدن زغال چوب به دندان ها برای سفید کردن آن. در مقابل بیش تر اروپایی ها اصلا دندان های خود را تمیز نمی کردند و عادات غذایی شان برای سلامت دهان و دندان بسیار مضر بود.
برای بومیان، این فقدان بهداشت در اروپایی ها فراتر از بوی بد بود. کلونی های کثیف، میکروب ها را به مردم بومی منتقل کردند؛ مردمی که تا آن زمان این گونه میکروب ها را تجربه نکرده بودند و به شدت آسیب پذیر بودند.
مورخان تخمین می زنند که قبل از ۱۶۲۰، ۹۰ در صد مردم بومی آمریکا به خاطر بیماری های اروپایی ها در نیو انگلند ساحلی از بین رفتند (سال هایی که پیلگرام ها (اروپایی ها) به آمریکا رسیدند). در دهه بعد بیماری های منتقل شده از اروپایی ها موجب مرگ میلیون ها انسان می شود.
نوشته مرتبط: ۱۰ اختراع از سلسله هان در چین که جهان را تغییر داد
منبع
