8 روش وحشتناک شکنجه در طول تاریخ
در طول تاریخ، انسان ها روش های مختلفی از شکنجه و اعدام ابداع کرده اند. اما برخی از آن ها، وحشتناک تر از دیگر روش ها هستند. در ادامه به ۱۰ روش از بدترین و وحشتناک ترین روش های اعدام در طول تاریخ اشاره خواهیم داشت.
*توجه: این نوشته ممکن است برای برخی ناخوشایند باشد*
۸- جوشاندن تا حد مرگ
این مجازات یک روش آهسته و آزار دهنده بود. در این روش به طور سنتی قربانی را به تدریج، ابتدا از پاها به درون دیگی از روغن جوشان، آب یا موم فرو می بردند (اگرچه استفاده از شراب در حال جوش و سرب مذاب نیز در متون تاریخی ثبت شده است).
اگر شوک درد، بلافاصله قربانی را بیهوش نمی کرد، فرد احساس طاقت فرسایی از لایه های بیرونی پوست خود را تجربه می کرده، که در اثر سوختگی و غوطه ور شدن در مواد جوشان، کاملا از بین رفته و به دنبال آن بافت چربی به طور کامل تجزیه می شد.
قطعا به نظر می رسد چنین سرنوشت هولناکی، یکی از بدترین شیوه های اعدامیست که تاکنون ابداع شده است، اما اسناد تاریخی این موضوع را رد می کنند.
گفته می شود امپراتور نرو هزاران مسیحی را به این روش اعدام کرده است. در قرون وسطی، اصلی ترین مجازات ها مربوط به قاتلان یا متجاوزان نبود بلکه قربانیان اینگونه روش شکنجه جعل کنندگان سکه بودند، به ویژه در آلمان و امپراتوری مقدس روم. همچنین، در انگلیس، پادشاه هنری هشتم این روش را برای افرادی که قصد مسموم کردنش را داشتند، استفاده می کرده است.
۷- عقاب خونین
عقاب خونین تکنیکی بود که به جنگجویان باستان نورس نسبت داده می شد. این روش وحشیگری به گونه ای بود که فقط وایکینگ ها می توانستند از عهده آن برآیند. ابتدا کمر قربانی برش زده و پوست پاره می شد و ستون فقرات را در معرض دید قرار می داد.
سپس دنده ها از ستون فقرات جدا شده و به زور به عقب خم می شدند تا زمانی که از بدن بیرون بزنند، و شکلی مشابه بال عقاب خونی و خرد شده تشکیل دهند. به عنوان یک پایان وحشتناک، ریه ها از حفره بدن بیرون کشیده و با نمک پوشانده می شد و در نتیجه منجر به مرگ در اثر خفگی می گردید.
البته این سوال وجود دارد که آیا این تکنیک واقعا مورد استفاده قرار گرفته است یا خیر، زیرا تنها این گزارش ها از ادبیات نورس آمده است.
چندین دانشمند ادعا می کنند این روش، صرفا نتیجه ترجمه ضعیف متون باستانی بوده و رابطه عقاب با خون و مرگ در تصاویر نورس اشتباه درک شده است.
۶- به سیخ کشیدن
این روش، مشهورترین روش مورد استفاده حاکم قرن پانزدهم والاشیا (در رومانی امروزی) و الهام بخش شخصیت کنت دراکولا در رمان ترسناک دراکولا است. استفاده از این روش سابقه طولانی و تلخی دارد. در حالی که تصاویر معمولا تصویری از مردمی را که از وسط به سیخ کشیده شده اند را نشان می دهند و به نظر می رسد که مرگ ناشی از این شکنجه آنی بوده است، اما در واقعیت این روند یک پروسه سخت، طولانی و ترسناک بود.
به طور سنتی، میخ چوبی تا کمی تیز شده و رو به بالا قرار داده می شد. پس از آنکه میخ چوبی را مقداری به داخل مقعد یا واژن قربانی فرو می بردند.
همانطور که وزن بدن قربانیان، او را بیشتر به سمت پایین می کشاند، سیخ چوبی نیمه چرب کم کم بیشتر فرو رفته و اعضای بدن را با کندی آزار دهنده سوراخ و در نهایت به کل تنه نفوذ می کرد. در نهایت سیخ از پوست شانه، گردن یا گلو بیرون می زد.
اولین سوابق مربوط به این نوع شکنجه مربوط به سال ۱۷۷۲ قبل از میلاد مسیح است. در بابل، جایی که شاه حمورابی دستور داد یک زن را به جرم کشتن شوهرش از این طریق اعدام کنند. طبق برخی گزارش ها، این روش گاهی تا هشت روز کامل طول می کشید.
۵- کیل هولینگ (Keelhauling)
این مجازات مخصوص ملوانان بود. در این مجازات که اغلب به دلیل شدت زخم های وارده، به مرگ ختم می شد، قربانی را از پاها با وزنه و از طناب آویزان می کردند، و سپس در امتداد طول بدنه کشتی به سرعت زیر آب می کشیدند.
در عصر کشتی های بادبانی چوبی، بدنه کشتی به طور معمول از یک لایه ضخیم از نوعی صدف پوشانده می شد. پوسته های این نوع صدف می تواند مانند صخره سخت و تیغ باشد.
همانطور که ملوان بی وقفه در آب نمک کشیده می شد، این برآمدگی های پوست صدف، پوست بدن او را از بین برده، گوشت بدن را بیرون آورده و حتی به گفته برخی، قسمتی از بدن و یا سر قربانی جدا می شد.
اگر ملوان هنوز زنده می ماند، او را قبل از فرو بردن دوباره در آب، به مدت ۱۵ دقیقه از دکل آویزان می کردند.
از سال ۱۵۰۰ تا زمان لغو این نوع شکنجه در سال ۱۸۵۳، این روش بیشتر توسط هلندی ها و فرانسوی ها به کار گرفته می شد، گزارش ها همچنین حاکی از استفاده این روش توسط یونان در سال ۸۰۰ قبل از میلاد است.
۴- دار زدن، کشیدن، و به چهار قسمت تقسیم کردن
این شیوه برای اولین بار در قرن سیزدهم در انگلستان ثبت شد. روند به دار آویخته شدن، کشیده شدن و به چهار قسمت تقسیم شدن، با کشیده شدن قربانی به محل اعدام در حالی که به یک صفحه چوبی بسته شده بود، آغاز می شد. سپس قربانی به دار آویخته می شد، به طوری که به جای مرگ سریع، مرگ آرام را تجربه کند. برخی از قربانیان خوش شانس در این مرحله می مردند.
سپس قربانی نیمه جان، روی زمین کشیده می شد. قربانی را پایین می کشیدند و سپس به آرامی روده ها و سایر اعضای اصلی بدن را از هم جدا می کردند.
دستگاه تناسلی اغلب قطع و از بین پاهایشان پاره می شد. آن هایی که به اندازه کافی بدشانس بودند و در این مرحله هنوز زنده می ماندند، ممکن بود شاهد سوختن اعضای بدنشان در مقابل خود باشند، قبل از اینکه سرشان را قطع کنند.
هنگامی که سرانجام مرگ آن ها فرا می رسید، بدن به چهار قسمت بریده می شد و برای هشدار به دیگران به مناطق مختلف کشور ارسال می گردید. همچنین سر به سیخ کشیده ی قربانی در برج لندن به نمایش در می آمد.
۳- شکنجه توسط موش
همانطور که اخیرا در سریال بازی تاج و تخت به تصویر کشیده شد، شکنجه توسط موش یک روش ابتکاری ساده بود. در ابتدایی ترین شکل، سطل حاوی موش زنده بر روی بدن قربانی قرار می گرفت و به زیر سطل موش گرما وارد می شد.
موش ها که از گرما دیوانه می شدند، شکم قربانی را جویده و در تلاش برای فرار، پوست، گوشت، اندام ها و روده ها را پاره می کردند.
۲- شکنجه توسط بامبو
مدت هاست که فرو کردن خرده های نازک بامبو زیر ناخن ها به عنوان روش بازجویی شناخته می شود، اما از بامبو برای اعدام خلاقانه و آرام نیز استفاده می شد. گفته می شود ژاپنی ها از این روش برای شکنجه اسیران جنگی آمریکایی استفاده می کردند، به گونه ای که قربانی را روی تکه ای از گیاهان تازه جوانه زده بامبو می بستند.
با وجود این که این شکنجه ریشه در مناطق سابق سیلان (سریلانکا فعلی) و سیام (تایلند کنونی) در قرن نوزدهم دارد، هیچ مورد اثبات شده ای از استفاده از آن در طول جنگ جهانی دوم وجود ندارد.
۱- سلاخی کردن
این روش که بیشتر به زنده زنده پوست کندن معروف است، سابقه طولانی دارد. سوابق استفاده از این روش تا زمان امپراتوری نئو آشور وجود دارد (آغاز آن در سال ۹۱۱ قبل از میلاد)، اما در بیشتر تمدن ها، از جمله قرون وسطی اروپا معمولا به عنوان مجازات خائنان مورد استفاده قرار می گرفت.
در فرهنگ های مختلف، تکنیک های متفاوتی برای سلاخی کردن مورد استفاده قرار گرفته است، اما اساس آن یکسان است. بریدن آهسته و پوست کندن آهسته، به طوری که قربانی را برای بیشترین زمان ممکن زنده نگه دارد.
کنده کاری های مربوط به دوره آشوری ها نشان می دهد که این روند با برش هایی به سمت ران یا باسن آغاز می شده، در حالی که در روش اروپایی با پارگی پوست از پاها و پایین ساق پا آغاز می گردید. در مقابل امپراطورهای چین، سون هائو، فو شنگ و گائو هنگ دستور می دادند پوست را از چهره قربانیان خود جدا کنند.
مرگ به طور معمول در نتیجه از دست دادن خون و شوک رخ می داد، اما در مواردی از مواد مخدر استفاده می شد تا قربانی را برای چند روز در حالت عذاب دائمی زنده نگه دارند سرانجام بر اثر زخم های آلوده خود بمیرند.
بخوانید: ۳۲ وقایع عجیب تاریخ که باعث تعجب شما خواهند شد
منبع
