عجیب ترین مومیایی های جهان. آیا فرهنگ مومیایی کردن قبل از مصریان باستان وجود داشت؟
مومیایی های موجود در جهان از قدرتمندترین نمادهای تاریخ باستان هستند. به لطف مصری های باستان برخی از فرهنگ های امروز نیز این عمل بستن بدن در بانداژ را انجام می دهند. اما فرهنگ های دیگر روش های مخصوص خودشان را از این فعالیت مرموز و در عین حال ضروری دارند. در اینجا یک تور جهانی از جذاب ترین فرهنگ های ساخت مومیایی خواهیم داشت.
بدن های غرق شده در باتلاق (Bog Bodies)
مومیایی کردن به طول پارچه و تابوت ختم نمی شود. چند قرن پیش در ایرلند، مرده ها را در باتلاق زغال سنگ نارس (باتلاق تورب) غرق می کردند. احتمالا مردم تصور می كردند كه این قبر سیاه و تیره، شواهد را پنهان می كند. در حقیقت این نوع تدفین حداقل با استانداردهای باستان شناسی، این اجساد را در شرایط نمایش در نمایشگاه حفظ کرده است.
زغال سنگ نارس چگونه جادوی خود را انجام می دهد؟ کمبود اکسیژن باعث از بین رفتن باکتری ها می شود، هرچند که هر اثری از بقایای ژنتیکی مدت هاست که از بین رفته است. این اجساد دفن شده در زغال سنگ منبع غنی DNA نیستند، بنابراین متخصصان فقط می توانند درباره هویت فرد براساس رژیم و شیوه زندگی او، حدس و گمان های کلی بزنند.
نشنال جئوگرافیک می نویسد: “بعضی از دانشمندان فکر می کنند که اجساد باتلاقی ایرلند، پادشاهان سابق بودند. چون نتوانستند مردم خود را از بیماری یا قحطی محافظت کنند، به داخل باتلاق پرتاب شدند.”
نمونه هایی از اجساد غرق شده در زغال سنگ نارس در شبه جزیره اِسکاندیناوی نیز مانند Tollund Man در دانمارک یافت شده است.
مومیایی های سیاه
ممکن است مصریان به اجرای مراسم مومیایی در جهان شناخته شده باشند اما نمونه های قدیمی تری از اجساد محافظت شده در مقابل فساد وجود دارد. کویر بزرگ آتاکاما دارای قبرستانی در شمال شیلی است که یکی از آرامگاه های فرهنگ مرموز Chinchorro است.
آن ها حدود ۹۰۰۰ سال قبل در شیلی و پرو زندگی می کردند و ظاهرا زندگی خود را با شکار و ماهیگیری سپری می کردند. آن ها همچنین مومیایی هایی با ظاهری خاص معروف به مومیایی های سیاه به وجود آوردند.
تصور می شود که این ها تقریبا ۲۰۰۰ سال قبل تر از شیوه های مصری های باستان انجام می شد. رنگ سیاه از رنگ منگنز (نوعی فلز) است که به عنوان لایه آخر پس از آماده شدن جسد استفاده می شد. مومیایی کردن بسیار دقیق و خوفناک بود و آن مرده به نوعی کوزه تبدیل می شد. سر و اندام های داخلی برداشته می شد.
همانطور که توسط نشنال جئوگرافیک توضیح داده شده است: “پوست از بدن جدا شده و بعدا مانند کندن و پوشیدن جوراب، مجددا به بدن وصل می شد.” Smithsonian.com می گوید: “آن ها قبل از دوختن پوست به بدن و پوشاندن صورت، صورت را با گیاهان، خشت و چوب پر می کنند.”
فقط به این دلیل که مومیایی ها باستانی هستند (اعتقاد بر این که قدیمی ترین در جهان هستند)، به این معنی نیست که آن ها تحت تاثیر دنیای مدرن قرار نمی گیرند. تغییر الگوهای آب و هوایی به دلیل افزایش رطوبت در محیط خشک این منطقه، سبب آسیب رساندن به مومیایی ها شده است از اینرو یک موزه برای حفاظت از این مومیایی ها ساخته شده است.
مومیایی های چینی
چین نمونه هایی جالب از حفظ اجساد پس از مرگ را در اختیار باستان شناسان قرار داده است. کشف مومیایی ها با موی سرخ نشانگر شیوه گسترش جمعیت در در سراسر جهان در هزاران سال پیش است.
این مومیایی های با اصلیت سلتیک از مناطق دور افتاده در چین به نام مرد چرچنی، در سال ۲۰۰۶ توسط مجله Independent تحت بررسی قرار گرفت. این مناطق دور افتاده بخشی از کویر Taklamakan در غرب چین است.
چرچن نام یک آبادی کنار رودخانه در میان کویر است. همراه با مرد چرچنی سه زن و یک نوزاد دیده می شود. در مقاله آمده است که “کودک در یک پارچه قهوه ای زیبا با بند ناف قرمز و آبی بسته شده، سپس یک سنگ آبی روی هر چشم او قرار داده شده است.”
آنچه این افراد را به این منطقه نامناسب و سخت برای زندگی رسانده است، نامشخص است. اما نشان می دهد که این مردم سلت چه سفرهای دشواری را پشت سر گذاشته اند.
مومیایی های مصر
مصریان باستان ایده مومیایی کردن را به جهان شناساندند. فرعون هایی چون توتانکامون افسانه ای و رامسس دوم مانند هدایایی پیچیده شده در پارچه، در یک تابوت رنگارنگ قرار می گرفتند و به زندگی بعدی خود فرستاده می شدند.
اگرچه تصویر پر زرق و برق این روش تدفین در کنار برخی از جزئیات وحشتناک است، یکی از وحشتناک ترین قسمت ها در این مراسم مایع کردن مغز است تا بتوان آن را از طریق سوراخ بینی استخراج کرد.
اما مومیایی کردن فقط مختص پادشاهان و افراد سطح بالای جامعه نبود. پادشاهان، حیوانات خود را نیز مومیایی می کردند. به عنوان مثال، پرندگان مومیایی شده در مکان هایی مانند Tuna el-Gebel در مصر میانه، Necropolis معروف Khmun یافت شده است. به منظور جذب نعمت های خدایان، میلیون ها پرنده ابیس مقدس (ibis) برای مومیایی شدن مورد استفاده قرار گرفتند. گربه ها همچنین حیوانات اهلی بودند که مومیایی می شدند.
روزنامهGuardian به نقل از یک عضو دانشگاهی، سالی واسف، توضیح می دهد: “ادیان به عنوان نماینده خدای توت، خدای خرد، خدای سحر و جادو، خدای داوری، و… به دنبال عدالت بودند و از توت می خواستند که دخالت کند و در عوض قول می دادند که در جشن سالانه خود به او یک ابیس مومیایی شده پیشکش کنند”.
برخی دیگر از بهترین مومیایی های جهان
نشنال جئوگرافیک می نویسد: “راهبان به یک مقبره منتقل می شدند که فقط دارای یک لوله هوا و یک زنگ بود. این مردان فداکار مدیتیشن می کردند و هر روز زنگ را به صدا در می آوردند تا به افراد بیرون اعلام کنند که هنوز زنده هستند. هنگامی که دیگر زنگی زده نمی شد تامین هوا قطع شده و مقبره پلمپ شد.”
نوشته مرتبط: ۵ کشف بزرگ باستان شناسی در دهه گذشته
منبع
