ژلی که باعث رشد مجدد مینای دندان می شود – یک جایگزین برای پر کننده دندان

در دنیای فست فود و میان وعده های قندی، پوسیدگی دندان یک مشکل بزرگ است. بسیاری از افراد پس از ایجاد حفره در دندان، تحت روش های تهاجمی و ناخوشایند دندانپزشکی قرار می گیرند و مینای از دست رفته توسط موادی مانند آلیاژهای فلزی و رزین جایگزین می شود.

از آنجا که پر کننده های دندان از مواد خارجی مانند فلز، رزین و غیره ساخته شده است، به طور یکپارچه به سطح دندان نمی چسبند و اغلب از آن جدا می شوند. دانشمندان اکنون راهی را برای رشد مجدد مینای دندان در انسان کشف کرده اند، روشی که امیدوارند روزی توسط دندانپزشکان برای ترمیم دندان ها استفاده شود.     

مینا، لایه بیرونی و سخت دندان است که از دندان ها در برابر پوسیدگی محافظت می کند. مینای دندان سخت ترین بافت بیولوژیکی است، با این وجود، شکر زیاد و بهداشت ضعیف دندان می تواند باعث ایجاد پلاک (رسوب چسبنده روی دندان ها که باکتری ها در آن ها تکثیر می شوند) در دهان ما شود و باکتری های همراه کننده این پلاک، با آزاد کردن اسید می تواند مینای دندان را از بین ببرد.

هنگامی که مینای دندان از بین رفته یا آسیب دیده باشد، مجددا رشد نخواهد کرد و منجر به ایجاد حفره هایی می شود که باید توسط دندانپزشک پر شوند.

یکی از مشکلات مواد پر کننده فعلی دندان، سست شدن یا از بین رفتن و نیاز به تعویض مجدد می باشد. محققان دانشگاه Zhejiang University  و Xiamen University چین، با پیدا کردن راهی برای ترمیم خود بخودی مینای دندان سعی داشتند راهی برای غلبه بر این مسئله بیابند تا مینای آسیب دیده توسط خود دندان ترمیم شود.

آن ها موفق به تهیه ژلی حاوی خوشه های کلسیم و فسفات کلسیم (اجزای اصلی مینای دندان بطور طبیعی) شدند.

محققان برای آزمایش این ژل ابتدا آن را روی هیدروکسی آپاتیت کریستالی، ماده ای مشابه به مینای دندان انسان، قرار دادند. آن ها دریافتند که خوشه های کلسیم فسفات موجود در ژل با مواد (هیدروکسی آپاتیت کریستالی) آمیخته می شود، چیزی که با اندازه کم تری از خوشه ها امکان پذیر است. دانشمندان قبلا سعی داشتند از خوشه های بزرگ تر استفاده کنند اما موفقیت کمی داشتند.

در مرحله بعد، آن ها از دندان های واقعی انسان استفاده کردند (خارج از دهان). ابتدا به مینا با اسید آسیب رسانند و سپس آن را با ژل پوشانند. سپس دندان ها به مدت ۴۸ ساعت در شرايط شبیه سازی شده محیط دهان قرار گرفتند.

بطور شگفت انگیزی پس از این مدت (۴۸ ساعت)، این ماده یک لایه بسیار نازک از پوششی مانند مینای دندان تشکیل داد که به همان اندازه قوی و محکم بود.

حتی  در زیر میکروسکوپ، محققان پوششی از ساختار کریستالی مشابه مینای دندان مشاهده کردند. این لایه بسیار نازک بود، اما طبق گفته نویسنده تحقیق رویانگانگ، می توان برای داشتن لایه ضخیم تر، ژل را بطور مکرر استفاده کرد.

اکنون محققان می خواهند ژل را بر روی موش ها و درنهایت انسان آزمایش کنند تا از بی خطر بودن این روش اطمینان حاصل نمایند. اگرچه ژل هنوز در دسترس همه نیست، اما روزی می تواند در نحوه درمان پوسیدگی دندان ها انقلابی ایجاد کند و به طور بالقوه نیاز به پر کردن را برطرف نماید.

محققان خاطرنشان كردند: “این روند ممكن است به عنوان درمانی موثر برای فرسایش مینا در مطب ها یا درمانگاه ها، توسعه یابد.”

مرجع