با آلفونس برتیلون، برترین کاراگاه اروپا آشنا شوید
در اواخر قرن ۱۹ میلادی، شرلوک هولمز به نماد یک کاراگاه خبره تبدیل شد. اما حتی آرتور کانن دویل، خالق شخصیت شرلوک هولمز هم معتقد بود شرلوک هولمز دومین کاراگاه برتر در اروپاست و نمی توان آلفونس برتیلون، افسر پلیس فرانسه را نادیده گرفت.
وقتی سخن از حل مسائل جنایی به میان می آید، آلفونس برتیلون کارهای موثرتری را نسبت به شرلوک هولمز انجام داده است. آلفونس برتیلون عکس بازداشت (mugshot) و عکس برداری از صحنه جرم را ابداع کرد و در زمینه علم پزشکی قانونی تاثیر بسیاری گذاشت. در حقیقت او در زمان خود، بیش تر از هر فرد دیگری، دنیای جرم شناسی را دگرگون کرد.
چرا قبل از آلفونس برتیلون کاراگاهان در حل جرائم دچار مشکل می شدند
اولین دپارتمان پلیس با بودجه عمومی در قرن ۱۹ میلادی تاسیس شد. این دوران بسیار قبل تر از ورود مفاهیمی همچون اثر انگشت، گروه خونی و دی ان ای به دنیای حل مسائل جنایی بود.
دنبال کردن مظنونین، در صورت تغییر نام و یا چهره مجرم بسیار مشکل می شد. در قرن هجدهم، پلیس برای دنبال کردن افراد به یک تکنولوژی جدید روی آورد. این روش که به ” گالرى تصاوير جنايتکاران و مجرمين ” معروف بود، تصاویری از مجرمان را جمع آوری می کرد. اما روش آسانی برای سازمان دادن به این گالری ها وجود نداشت و کاراگاهان مجبور بودند تصاویر را یکی یکی بررسی کرده و با مظنونین مطابقت دهند.
در سال ۱۸۷۹، اداره پلیس پاریس ۸۰ هزار تصویر و ۵ میلیون دست نوشته از اطلاعات مجرمان را جمع آوری کرده بود. این اطلاعات براساس نام مجرمان طبقه بندی شده بود و مجرمان می توانستند به راحتی با تغییر نام از دست پلیس فرار کنند.
پلیس به روشی بهتر برای سازمان دهی اطلاعات خود نیاز داشت.
بخوانید: زندگی غم انگیز و تراژیک جوزف مریک، مرد فیل چهره
چطور برای اولین بار روش برتیلون مجرمان را شناسایی کرد
آلفونس برتیلون در سال ۱۸۵۳ متولد شد. او فرزند پزشکی بود که علم آمار را وارد حوزه پزشکی کرد. هنگامی که آلفونس برتیلون بزرگ شد، از آموزه های پدر در علوم پیشرفته آنتروپومتری یا اندازه گیری های انسانی برای حل جرایم بهره گرفت.
بعد از اینکه برتیلون از مدرسه اخراج شد، برای مدتی چند شغل عجیب را امتحان کرد و در نهایت در اداره پلیس پاریس مشغول به کار شد. برتیلون ۲۶ ساله، از اتاق بایگانی کار خود را آغاز کرد، و با دیدن ده ها هزار عکس و میلیون ها رکورد، دریافت که پلیس به سیستم موثرتری برای شناسایی و سازماندهی مجرمان نیاز دارد.
بنابراین به علم اندازه گیری های انسانی روی آورد. آلفونس معتقد بود که بعید است تمام مجرمین اندازه های بدنی دقیق و مثل هم داشته باشند. در واقع شانس این که این اتفاق بیفتد بیش از یک به چهار میلیون خواهد بود. برتیلون در ادامه استدلال کرد که ممکن است مجرمان بتوانند نام خود را تغییر دهند، اما نمی توانند طول انگشت میانی یا پای چپ خود را تغییر دهند.
برتیلون تصمیم گرفت ۱۱ اندازه گیری منحصر به فرد، از جمله دور سر، بازوها، طول پا و انگشت را به دقت یادداشت کند. هنگامی که این موارد فهرست بندی شد، پلیس می توانست با کارآیی بیشتری مجرمان را شناسایی یا مظنونین را از لیست حذف کند.
برتیلون برای اولین بار عکاسی را وارد حرفه کارآگاهی کرد
راه حل های برتیلون به اندازه گیری ختم نشد. او همچنین تصمیم گرفت تا عکس هر مجرم را در کنار مشخصات جسمی او قرار دهد. این تصاویر که اکنون به عنوان mugshot یا عکس بازداشت شناخته می شوند، شامل چهره و مشخصات هر فرد مظنون است.
متاسفانه، پلیس در ابتدا در برابر اجرای روش برتیلون مقاومت کرد. بسیاری از افراد، به ایده ردیابی مجرمان با اندازه گیری انگشتان می خندیدند و علاوه بر این، یادداشت اندازه گیری های هر مظنون می تواند کار طاقت فرسایی باشد. اگرچه اداره پلیس پاریس به دلیل اصرار زیاد برتیلون برای اتخاذ روش خود، او را تهدید به اخراج کرد، اما در نهایت در سال ۱۸۸۳ روش برتیلون مورد استفاده قرار گرفت.
از آن به بعد، هر زمان که پلیس، مظنونی را در پاریس دستگیر می کرد، اندازه گیری های بدنی فرد را روی یک کارت یادداشت می کرد.
سال بعد، برتیلون از سیستم خود برای مرتب سازی پرونده های باز و حل نشده استفاده کرد و بیش از ۲۴۱ مجرم را ردیابی نمود.
روش mugshot برتیلون حتی بیشتر از سیستم اندازه گیری او محبوب شد. به طوریکه جنایتکاران حتی بعد از دستگیری این جمله را به زبان می آوردند: “برای استودیوی برتیلون لبخند بزن”.
علاوه بر عکس های بزرگ و اندازه گیری های بدنی مجرمین، برتیلون با استفاده از عکاسی، روش دقیقی را برای مستند سازی صحنه های جنایت توسعه داد. او برای ضبط و بررسی هر صحنه قبل از اینکه محققان وارد صحنه شوند، دوربینی را روی سه پایه بلند نصب می کرد.
برتیلون، از شبکه هایی برای ثبت ابعاد صحنه جرم و اشیا موجود در آن استفاده می کرد، که به عنوان “عکاسی متریک” شناخته می شود.
افول روش آلفونس برتیلون
اگرچه روش برتیلون در مقایسه با سیستم قبلی یک پیشرفت بزرگ محسوب می شد، اما استفاده از آن هنوز دشوار بود. پلیس باید مطمئن می شد که ابزار اندازه گیری خود را مرتبا کالیبره می کند و تنها یک تکنسین آموزش دیده می توانست اندازه گیری های دقیق را انجام دهد.
این روش محدودیت های دیگری نیز داشت. برای مجرمان نوجوان، که ابعاد بدن آن ها با افزایش سن تغییر می کرد، این روش کارآمد نبود. این موضوع در مورد مظنونان مسن نیز صدق می کرد.
علاوه بر این، وقتی صحبت از کار پلیسی می شد، برتیلون همیشه موفق نبود. او یکی از اولین منتقدان روش های تجزیه و تحلیل دست خط و اثر انگشت بود که در نهایت از روش وی پیشی گرفت.
البته هنوز هم، از برتیلون به عنوان یکی از بنیانگذاران علوم پزشکی قانونی یاد می شود.
در اوایل قرن بیستم، روش آنتروپومتری یا اندازه گیری های انسانی برتیلون افول کرد. در عوض ادارات پلیس به انگشت نگاری روی آوردند. اما این جرم شناس، دو ابزار حیاتی دیگر را که هنوز در پلیس مدرن استفاده می شود نیز معرفی کرده است: عکس های صحنه و جنایت.
شاید امروزه آنتروپومتری در پلیس کمرنگ شده باشد، اما تعهد برتیلون به علم پزشکی قانونی سبب شد تا این علم همچنان در حل و فصل مسائل جنایی موثر باشد.
بخوانید: ۸ مخترع که اختراعشان موجب مرگ آن ها شد
منبع
