نگاهی به مرگ آلبرت انیشتین و ماجرای عجیب دزدیده شدن مغز او پس از مرگ
قبل از درگذشت آلبرت انیشتین در آوریل ۱۹۵۵، او به خانواده اش گفته بود که نمی خواهد بدنش پس از مرگ مورد مطالعه قرار بگیرد. اما ساعاتی پس از مرگ آلبرت انیشتین، یک محقق پزشکی مغز او را برای تحقیق به سرقت برد.
هنگامی که آلبرت انیشتین در سال ۱۹۵۵ به بیمارستان منتقل شد، می دانست که پایان زندگی او نزدیک است. این فیزیکدان مشهور ۷۶ ساله آلمانی، آماده مرگ بود و از دریافت خدمات پزشکی امتناع می کرد.
هنگامی که آلبرت انیشتین در اثر آنوریسم آئورت شکمی در ۱۷ آوریل ۱۹۵۵ درگذشت، میراثی بی نظیر از خود به جای گذاشت. این دانشمند بزرگ به نمادی از قرن بیستم تبدیل گردید، با چارلی چاپلین دوست شد، با ظهور استبداد از آلمان نازی فرار کرد و پیشگام مدل کاملا جدیدی از فیزیک شد.
در حقیقت انیشتین چنان فرد پر افتخاری بود که ساعاتی پس از مرگش، مغز وی دزدیده شد و در شیشه ای در خانه یک پزشک محصور ماند.
قبل از مرگ آلبرت انیشتین، او صاحب باارزش ترین ذهن جهان بود
آلبرت انیشتین در ۱۴ مارس ۱۸۷۹ در اولم، وورتمبرگ آلمان متولد شد. در بزرگسالی، انیشتین دو شگفتی را به خاطر می آورد كه او را از كودكی بسیار تحت تاثیر قرار داده بودند.
اولین شگفتی، برخورد او با قطب نما در پنج سالگی بود. این شگفتی، موجب شیفتگی مادام العمر او به نیروهای نامرئی جهان شد. دومین شگفتی، کشف کتاب هندسه در سن ۱۲ سالگی بود، کتابی که آلبرت انیشتین آن را “کتاب هندسه کوچک مقدس” می خواند.
در همین دوران بود که معلمان انیشتین به این جوان ناآرام گفتند، او در آینده چیزی نخواهد شد.
کنجکاوی آلبرت انیشتین در مورد برق و نور، بی اعتنا به گفته ی معلمان و با بزرگ تر شدن، قویتر شد و در سال ۱۹۰۰ از موسسه فناوری فدرال سوئیس در زوریخ فارغ التحصیل گردید. با این حال، آلبرت انیشتین علی رغم ماهیت کنجکاو و سوابق علمی، برای محکم کردن موقعیت خود در دنیای علم، بسیار تلاش کرد.
پس از سال ها تدریس خصوصی به کودکان، پدر یکی از دوستانش به آلبرت انیشتین پیشنهاد داد به عنوان منشی در یک دفتر ثبت اختراعات در برن کار کند. این شغل امنیت مورد نیاز انیشتین را برای ازدواج با دوست دختر خود که از او دو فرزند داشت، فراهم کرد. در همین حال، آلبرت انیشتین در اوقات فراغت خود به تدوین نظریه های مربوط به جهان ادامه می داد.
جامعه فیزیک در ابتدا او را نادیده گرفت، اما او توانست با شرکت در کنفرانس ها و جلسات بین المللی شهرت زیادی کسب کند. سرانجام، در سال ۱۹۱۵، انیشتین نظریه نسبیت عام خود را به اتمام رساند، و به عنوان یک متفکر تحسین برانگیز در سراسر جهان شهرت یافت.
چارلی چاپلین یک بار به او گفت: “مردم من را تحسین می کنند زیرا همه من را درک می کنند، ولی آن ها تو را تحسین می کنند زیرا هیچ کس تو را را درک نمی کند.”
هنگامی که جنگ جهانی اول آغاز شد، آلبرت انیشتین علنا با شور ملی گرایی آلمان مخالفت کرد. همزمان با آغاز جنگ جهانی دوم، انیشتین و همسر دوم او السا انیشتین برای جلوگیری از آزار و اذیت نازی ها به ایالات متحده مهاجرت کردند. در سال ۱۹۳۲، جنبش تقویت کننده نازی، نظریه های اینشتین را “فیزیک یهود” نامید و کشور کار او را محکوم کرد.
با این وجود موسسه مطالعات پیشرفته در دانشگاه پرینستون در نیوجرسی از آلبرت انیشتین استقبال کرد. او تا دو دهه در آنجا (تا زمان مرگش)، در مورد اسرار جهان کار و مطالعه می کرد.
بخوانید: آیا سفر در زمان ممکن است؟
علت مرگ آلبرت انیشتین
در روز آخر زندگی اش، آلبرت انیشتین مشغول نوشتن سخنرانی برای حضور در تلویزیون بود که دچار آنوریسم آئورت شکمی (AAA) شد. این بیماری موجب گشاد شدن غیر طبیعی رگ خونی (بنام آئورت) بزرگ در ناحیه شکم می شود. انیشتین قبلا چنین وضعیتی را تجربه کرده بود و در سال ۱۹۴۸ وضعیت او با جراحی کمی بهبود یافت. اما این بار، او از انجام عمل جراحی خودداری کرده بود.
هنگامی که آلبرت انیشتین درگذشت، برخی حدس می زدند که علت مرگ وی می تواند با بیماری سیفلیس ارتباط داشته باشد. طبق گفته یکی از پزشکان که با این فیزیکدان دوست بود و بعدها در مورد مرگ او نوشت، آنوریسم آئورت شکمی (AAA) می تواند توسط سیفلیس تحریک شود.
با این حال، در کالبد شکافی پس از مرگ انیشتین، هیچ شواهدی از بیماری سیفلیس در بدن یا مغز او یافت نشد.
اما علت مرگ آلبرت انیشتین می تواند توسط عامل دیگری تشدید شده باشد؛ عادت سیگار کشیدن در طول زندگی. طبق مطالعات، افراد سیگاری ۷.۶ برابر بیشتر آنوریسم آئورت شکمی کشنده را تجربه می کنند. البته پزشکان انیشتین بارها به او در مورد عواقب سیگار کشیدن هشدار داده بودند.
روزی که آلبرت انیشتین درگذشت، روزنامه نگاران و عزاداران به طور گسترده اطراف بیمارستان پرینستون تجمع کردند.
رالف مورس روزنامه نگار مجله LIFE به یاد می آورد: “ازدحام بسیار پر هرج و مرج بود.” با این وجود مورس پس از مرگ آلبرت انیشتین موفق شد چند عکس نمادین از خانه این فیزیکدان بگیرد. او عکس هایی از قفسه های انباشته از کتاب های به هم ریخته، معادلاتی که روی تخته چوبی نگاشته و یادداشت هایی که روی میز انیشتین پراکنده شده بودند، گرفت.
البته مجله LIFE مجبور شد عکس های مورس را در آرشیو خود نگاه دارد، زیرا پسر فیزیکدان انیشین، هانس آلبرت انیشتین، از مجله خواست تا به حریم خصوصی خانواده اش احترام بگذارد. اگرچه مجله LIFE به خواسته های خانواده احترام گذاشت، اما تمام اطرافیان آن ها اینگونه عمل نکردند.
مغز آلبرت انیشتین ربوده شد
ساعاتی پس از مرگ آلبرت انیشتین، پزشکی که کالبد شکافی را بر روی جسد این چهره درخشان انجام می داد، مغز او را بدون اجازه از خانواده اش به خانه برد.
نام آن شخص، دکتر توماس هاروی بود. هاروی معتقد بود كه مغز آلبرت انیشتین باید مورد مطالعه قرار گیرد، زیرا او یكی از باهوش ترین افراد جهان بود. اگرچه انیشتین وصیت کرده بود تا جسدش سوزانده شود، اما در نهایت پسر آلبرت انیشتین، هانس، به دکتر هاروی اجازه بررسی مغز انیشتین را داد، زیرا او نیز به اهمیت مطالعه ذهن یک نابغه اعتقاد داشت.
هاروی با دقت تمام، از مغز آلبرت انیشتین عکس گرفت و آن را به ۲۴۰ قطعه، تقسیم کرد و بعضی از آن ها را برای محققان دیگر فرستاد. گزارش شده است كه هاروی برای فرستادن این تکه های مغز به محققان آن ها را در جعبه شراب سیب و در زير دستگاه سرد كن آبجو جاگذاری و به سراسر كشور منتقل می کرد.
در سال ۱۹۸۵، هاروی مقاله ای در مورد مغز انیشتین منتشر کرد که در آن ادعا می کرد، مغز انیشتین متفاوت از مغز یک انسان با سطح هوشی متوسط است و بنابراین عملکرد متفاوتی دارد. با این حال، مطالعات بعدی این نظریه ها را رد کرده است، اگرچه برخی از محققان معتقدند که کار هاروی درست بوده است.
هاروی مجوز پزشکی خود را به دلیل عدم صلاحیت در سال ۱۹۸۸ از دست داد.
شاید این تفاوت ساختار مغز انیشتین را بتوان در یکی از گفته های خودش مشاهده کرد: “همه چیزهایی که حساب می شوند قابل شمارش نیستند و همه چیزهایی که قابل شمارش هستند قابل حساب نیستند.”
بخوانید: رژیم غذایی عجیب برخی از دانشمندان برتر تاریخ
منبع
